Neden sonra başladı hikâyemiz. Kekremsi bir boşluk bıraktım yüreğime. Daha dün gibi her şey. Aklımın bir kenarında esir olan anıları tek tek öldürün. Gece nöbetlerine bıraktığın düşlerimi sebepsiz yere örseledin. Bir gün gece cinnetleri habersizce içime sızıp seni benden aldılar. Gidişin o kadar basitti ki dönüp arkana bile bakmadın. Oysa her şey çok güzeldi. Mutluydum ve mutluyduk iki kişilik dünyamızda. Sonra damdan düşer gibi oldum. Anlamadım ya da anlayamadım. Hep aynı senaryoyu yaşayan biri olup çıktım. Çoğu zaman bunları hep ben yaşıyor sanırdım. Meğer herkes aynı senaryonun figüranlarıymış.
Çünkü; Korktuğum Başıma Geldi.
